|
«دونالد مک کالین» عکاس معروف بین المللی در سال 1935 در «فینزبوری پارک» لندن متولد شد. مدرسه را در سن 15 سالگی بدون گرفتن هیچ مدرکی ترک کرد، همان سال که پدرش را از دست داد. در طول خدمت سربازی در نیروی هوایی عکاس شد و کمی بعد اولین دوربین شخصی اش را خرید. بعدها مادرش همان دوربین را دوباره خرید چون دان مجبور شده بود آن را وثیقه بگذارد. این همان دوربین بود که او با آن اولین عکش چاپ شده اش –The Guvners- را گرفت. Guvner ها چند گنگستر محلی در فینزبوری پارک بودند که یکی از آنها در یک قتل مشارکت کرده بود. عکس سال 1959 در «آبزرور» چاپ شد.
دان چند سال برای آبزرور کار کرد و هنگامی که آنها از او خواستند تا جنگ قبرس را در سال 1964 پوشش دهد اظهار خوشحالی کرد. این آغاز حرفه طولانی او به عنوان یک عکاس جنگ و دیگر بلایای انسانی بود. بین سالهای 1966 تا 1984 برای مجله ساندی تایمز کار کرد روزها ساندی تایمز یک روزنامه تحلیلی-انتقادی بود. در طول یک دوره کاری از بهترین آثارش، مک کالین زیر نظر «هارولد ایوانز» سردبیر و ویراستار و «دیوید کینگ» سردبیر هنری کار کرد. ماموریتهایش شامل «بیافرا»، «کنگو»، «ایرلند شمالی»، «بنگلادش»، «جنگ داخلی لبنان»، «ال سالوادور» و تهاجم روسیه به افغانستان بود. اما او بیشتر به خاطر عکسهایش در کامبوج و ویتنام مشهور است.
شما باید شاهد باشید
مک کالین در کارش با هیچ محدودیتی روبرو نشده است. او در برجسته کردن واقعیتهای جنگ که منجر به برگشتن میلیونها آواره به خانه هایشان شده سهم به سزایی دارد، او به رشد احساسات ضد جنگ کمک کرد. یکی از دلایل این بود که مک کالین با قربانیان، فقرا، محرومان و سربازان هر دو طرف احساس هم دردی می کرد.
مک کالین صدمه های زیادی از کارکردن در قالب یک روزنامه نگار دیده است. «ما سالهای زیادی را از سربازان در حال مرگ عکاسی کردیم و آنها چیزی بیشتر از این نمی خواهند ، شما مجبورید شاهد باشید. آن لحظه نمی توانید روی برگردانید.» هیچ یک از گزارشهای او از ویتنام قابل مقایسه با آنچه از درگیری های عراق و افغانستان می رسد قابل مقایسه نیست. عکسهایش چنان تاثیر گذار است که دولت «مارگارت تاچر» در 1982 او را از مسافرت با سربازان «فالکلند» بازداشت، حقیقتی که او را به شدت افسرده کرد و او این را نوعی سانسور دانست.
مک کالین برای گرفتن عکسهایش با خطرات بزرگی روبرو شده است. وقتی که در بیروت یک پاسپورت خبرنگاری از فالانژها در دست داشت با یک چاقو تهدید به مرگ شد، تنفس گاز CS در درگیری های Derry ایرلند موجب مصدومیتش شد، ترکش خمپاره در کامبوج بر بدنش نشست. توسط عوامل «ایدی امین» در اوگاندا دستگیر شد و به زندان بدنامی که آنها هر روز آنجا صدها نفر را با پتک به قتل می رساندند افتاد، جایی که بسیار وحشت زده شد.
او نجات یافت اما آسیب زیادی دید. سرش پر از شیاطین است و بار سنگینی از شک و گناه را با خود حمل می کند. «گاهی اوقات احساس می کردم دارم قطعاتی از گوشت انسان را با خود به خانه می برم، نه نگاتیوها را. به این دلیل که رنج و درد مردمی را که عکاسی کردم با خود می بردم.» سال 1981 بعد از اینکه ساندی تایمز به دست «رابرت مرداک» افتاد او برای مدتی بی کار و از ساندی تایمز بیکار شد. هارولد ایوانز استعفا داد و عکاس بعد از اینکه درباره کمبود پوشش اجتماعی و جدی خارجی اعتراض کرد توسط ویراستار جدید «اندرو نیل» اخراج شد.
دان مک کالین در حال حاضر در سامرست با 5 فرزند و همسر سومش زندگی می کند. او این روزها بیشتر وقت خود را صرف عکاسی از مناظر می کند.
مرکز فرهنگی میثاق
|