مهدی خوش نژاد فارغ التحصیل رشته گرافیک از سال 2010 به عنوان یکی از اعضای مرکز فرهنگی میثاق شروع به فعالیت کرد.درسال 2011 و در زمان انقلاب علیه قذافی، به هراه کارگردان ایرانی "اسلام زاده" به لیبی سفر کرد؛ که باوجود مشکلات موفق به ساخت چند فیلم مستند درباره انقلاب لیبی شدند.متن پیش رو گفتگویی است با مهدی خوش نژاد تصویربردار و عکاس مستند "روهینگیا؛ قوم آواره" درباره‌ی تراژدی مسلمانان میانمار در بنگلادش.نوشته- مروه عبد العزیز- ایده‌ی ساخت مستند روهینگیا چگونه به وجود آمد؟
بسم الله الرحمن الرحیممرکز فرهنگی میثاق، ازبدو تاسیس دغدغه‌ی ساخت مستند در حوزه‌ی مستند بحران جهان اسلام و مستضعفین جهان را داشته است. از این رو در دو دهه‌ی گذشته با ارسال گروه های جوان مستندساز به کشورهایی نظیر لبنان، افغانستان، عراق، سودان، سومالی، لیبی، کشمیر، آسیای میانه، آمریکای لاتین و... دهها فیلم مستند برای رساندن پیام مسلمانان و مظلومان عالم به سایرین ساخته است.پس از اوج گیری کشتار مسلمانان روهینگیا به دست دولت میانمار و بوداییان در سال گذشته، آقای سلیم غفوری مدیر موسسه میثاق تصمیم به اعزام گروهی برای ساخت مستند درباره این فاجعه گرفتند. آقای مهدی عوض زاه به عنوان کارگردان این مستند اقدام به تحقیق پیرامون این قضیه و ابعاد انسانی آن کردند. اینجانب نیز به عنوان تصویربردار در قالب یک گروه کوچک دونفره به همراه آقای عوض زاده برای تولید مستندی از زندگی مردم مظلوم روهینگیا قصد سفر به آن منظقه کردیم- پیام شما در این فیلم چیست و چه مسأله‌ای را می‌خواهید بیان کنید؟
وقتی که با این مردم مظلوم چهره به چهره می شدیم، بدون هیچ صحبتی درد و رنج را از چشمان آنها می شد خواند. وقتی که از آنها درباره مشکلاتی در میانمار بر آنها گذشته سوال میکردیم برخی از آنها حتی توان شرح رنج های خود را نداشتند.اولین و تنها دغدغه ما برای ساخت مستند و نمایشگاه عکس در باره مردم روهینگیا، انتقال رنج های این قوم است. هرچند عکس ها و فیلم ما قاسر از بیان تمام حقایق باشد و به طور کامل نتواند مظلومیت آنها را برساند؛ اما لازم می دانیم در حد وسع خود تلاش خود را انجام دهیم. ان شالله که قدمی باشد برای به حرکت درآوردن سایرین برای اقدامات موثرتر- آیا در حین ساخت این کار با مشکلات مواجه شدید؟
اولین و اساسی ترین مشکل این بود که، ما تمایل داشتیم که قلب حادثه و به خود میانمار نمیتوانستیم برویم. اما دولت شبه نظامی میانمار اوالاً با ایران راوبط دیپلماتیک خوبی ندارد و در ثانی از ورود هر خبرنگار و مستندساز از هر ملیتی به مناطق بحرانی آراکان جلوگیری به عمل می آورد. بنابراین به همسایه غربی این کشور یعنی بنگلادش که بیشترین تعداد آوارگان روهینگیا (حدود 300 تا 500هزار نفر) را به خود اختصاص داده است رفتیم.مشکل بعدی در خود بنگلادش ورود به داخل کمپ های آوارگان بود. که ما بعد از یک ماه انتظار به 3 کمپ آوارگان در شهر مرزی "تکناف" رفتیم که از در عرض کمتر از 30دقیقه باید از آنها خارج می شدیم.و آخرین مشکلی که در مرحله تدوین با آن مواجه شدیم مشکل ترجمه بود، زیرا زبان مورد تکلم این منطقه و روهینگیا، نه زان بنگلادشی است و نه زبان میانماری؛ و مرتجم مسلط به این زبان را تاکنون در ایران نیافته ایم. - منابع شما برای استناد در این فیلم از کجا است؟
چون درباره این فاجعه انسانی اطلاعات کتابخانه ای و اینترنتی چندان قابل اتکایی وجود ندارد و تناقضات و تفاوت های فاحشی بین منابع مختلف درباره‌ی کم و کیف و دلایل وقوع این جنایت وجود دارد؛ بهترین نوع تحقیق و مستندسازی در این موضوع، تحقیقات میدانی و حضور در محل واقعه و یا مصاحبه از آوارگان میانماری است- آیا قصد دارید که عکس‌های این مجموعه را در کشورهای دیگر نمایش دهید؟
در واقع نیت ما رساندن هر چه بیشتر پیام این مردم مظلوم است و برای این کار از هیچ فعالیتی دریغ نمی کنیم. ارائه این عکس‌ها در جشنواره ها و یا نمایشگاه‌های خارجی هرقدر امکان پذیر باشد، به این هدف کمک میکند
- به نظر شما این مستند می‌تواند پرده‌ها را در نشر حقایق درباره‌ی آنچه برای مسلمانان میانمار اتفاق می‌افتد در دنیا کنار بزند؟ و دلیل این بی‌توجهی جهانی چیست؟
هر قدر از زمان این فاجعه بیشتر می گذرد، سکوت و رضایت کشورهای ابرقدرت و سکوت و حتی خیانت کشورهای اسلامی بیشتر نمایان می شود. با وجود اینکه بیش از دو دهه از کشتار مسلمانان روهینگیا توسط دولت میانمار میگذرد و سازمان دیدبان حقوق بشر به تازگی اعلام کرده "وقایعی که در میانمار رخ میدهد یک نسل کشی است"، تا کنون هیچ اقدام اساسی برای حل این بحران از سوی سازمان های بین المللی و کشورهای اسلامی صورت نگرفته است.کمک های غذایی و برپایی کمپ آوارگان از هرچند نیاز است ولی به هیچ وجه مشکل را از ریشه حل نمی کند. اولین و اساسی ترین نیاز این مسلمانان به رسمیت شناختن حقوق اولیه انسانی و حق شهروندی آنهاست. آنها اگر مسلمان هم نباشند انسان که هستند.ما بعنوان مسلمان وظیفه خود می دانیم که حتی اگر در رفع این ظلم کاری نتوانیم بکنیم، حداقل فریاد بزنیم؛ چه با زبان، چه با تصویر...منبع: Honest |