محسن اسلام زاده کارگردان و مستند ساز کشورمان در گفتگو با بلاگ سینمامارکت به اهمیت جشنواره‌های سینمای مستند اشاره کرد و گفت: جشنواره‌ها مثل یک نمایشگاه و ویترین برای عرضه آثار تولید شده سینمایی چه مستند و چه داستانی هستند، فیلمساز با دیده شدن آثارش در این جشنواره‌ها انرژی می‌گیرد و از ساخت فیلمش راضی می‌شود. به نظر بنده اصلی‌ترین عامل محرک برای ساخت و تولید یک فیلم همین انرژی است که فیلم ساز از مخاطبین دریافت می‌کند و از هر عامل مادی دیگر ارزش آن بیشتر و مهم‌تر است.

کارگردان مستند “تنها میان طالبان” در ادامه اظهار داشت: از قدیم الایام ما منع شده‌ایم که برای جشنواره‌ها فیلم بسازیم به این دلیل که برخی جشنواره‌ها نگاهی خاص به هنر و هنرمند دارند و یا آثار دریافتی را در چارچوب خودشان تعریف می‌کنند. مسئله بعدی این است که جشنواره‌ها عرصه رقابت می‌باشند و این امکان وجود دارد که فیلم ارسالی به جشنواره در جایگاهی که عوامل آن مد نظر داشته‌اند دیده نشود که این دیده نشدن موجب سرخوردگی عوامل تولید فیلم می‌شود، پس در نتیجه نباید حساب ویژه‌ای روی جشنواره‌ها باز کنیم و یا جشنواره را ملاک قطعی ارزش‌گذاری فیلم بدانیم.

اسلام زاده در ادامه با بیان این که متاسفانه جشنواره‌ها دارند خط فکری خود را القا می‌کنند افزود: متاسفانه اکثر جشنواره‌ها خط فکری خاصی را دنبال می‌کنند و به قول یکی از فیلمسازان آمریکایی که به ایران آماده بود «جشنواره ها دارند روند طبیعی فیلم‌سازی را تغییر می‌دهند» یعنی با ضریب دادن به یک فیلم یا تقدیر و تشکر از فیلم‌سازان دیگر، خصوصاً جوانان آنها را دعوت به تولید فیلم در یک خط فکری خاص می‌کنند. جشنواره‌ها به این شکل نادرستی که الگو‌گیری از غرب دارند بر فکر و فرهنگ جامعه در حد خود تاثیر‌می‌گذارند. چه بسیار فیلم‌های خوبی که به خاطر همین نگاه در جشنواره‌ها بایکوت شده و اصلاً دیده نشد.

کارگردان مستند “رویای مرجان” درباره دوازدهمین دوره جشنواره حقیقت که در حال برگزاری است و نقدهای وارد به آن‌ گفت: جشنوراه سینما حقیقت مهم‌ترین جشنواره سینمای مستند ایران است که می‌شود آن را ویترین سال سینمای مستند کشورمان دانست. فیلم‌های زیادی در موضوعات مختلف و در سطح‌های مختلف داخلی و بین‌المللی وارد این جشنواره می‌شود و مهمترین اتفاق در حوزه مستند کشور است. اما نقدی که امسال به جشنوراه وارد می‌شود این است که فیلم‌های حوزه انقلاب اسلامی را بسیار سخت قبول می‌کنند و باید حتماً این فیلم‌ها از کیفیت عالی و برتری برخوردار باشند. این در حالی است که چنین سختگیری در حوزه فیلم‌های اجتماعی و … جشنواره وجود ندارد. یکی دیگر از نقدهای که به جشنواره وارد است حضور مرکز گسترش به عنوان یک تولید کننده مستند در مقام متولی جشنواره سینماحقیقت است که همین امر کار هیئت داوران را سخت و شرایط را نابرابر کرده. این نقدها نقدهایی است که سالها از طرف مستندسازان مطرح شده و می‌شود.

وی در ادامه با اشاره به شبکه مستند و دیگر محافلی که به فیلم مستند می‌پردازند اظهار داشت: یکی از اتفاقات مهمی که در این چند سال گذشته رخ داده این است که دیگر تنها جشنوراه‌ها محلی برای پرداختن به سینمای مستند نیستند و تلویزیون در سالهای گذشته ورود جدی به حوزه مستند داشته و ارزش مستند را درک کرده، و از آن استفاده می‌کند. دیگر نمی‌توانیم یک محفل و مکان را تنها برای بررسی سینمای مستند نام ببریم چرا که دیگر این انحصار دست یک نفر و یا یک جشنواره و فکر نیست.

اسلام زاده در مورد دلایل عدم حضور مستند “رویای مرجان”در بخش رقابتی دوازدهیمن دوره جشنوراه سینما حقیقت اشاره کرد و گفت: مستند رویای مرجان به نظر خودم کار خوبی است و در کنار نقاط ضعفش نکات مثبت و قوی بسیاری دارد و ما برای تولید آن یکسال زمان گذاشته‌ایم به گفته بسیاری از دوستان، مستند از استاندارهای بالایی برخورد دار بوده اما با تمام این حرفها از جشنواره کنار گذاشته شد. به گمانم هیئت انتخاب از فضای گفتمانی کشور غافل هستند مگر ما چند کار درباره شهدای منا داریم؟ چرا نباید چنین فیلمی آن‌هم در این شرایط حساس که بسیاری دارند بر علیه سعودی‌ها فیلم می‌سازند در جشنواره حضور نداشته باشد. به‌نظرم این فیلم حداقل در بخش جایزه شهید آوینی باید انتخاب می‌شد.

منبع: سینما مارکت