بین سواحل طبیعی و دست نخورده ی هاوایی و سواحل طلایی کالیفرنیا، خط زباله ی اقیانوس آرام قرار دارد که تا ژاپن کشیده می شود. این خط و وصله دقیقا همان چیزی است که نامیده می شود، گردباد چرخشی عظیمی از زباله های پلاستیکی، قلابهای ماهیگیری گمشده، لاستیکهای کهنه، لنگه کفش و خیلی چیزهای دیگر. دانشمندان می گویند امکان ندارد این خط را که در طی دهه هابه وجود آمده است، تمیز و پاکسازی کرد. علاوه براین، پنج خط زباله ای بزرگتر نیز در دیگر اقیانوسهای زمین وجود دارد.
طبق اظهارات آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا، آمریکایی ها در سال 2012 ، 251 تن زباله تولید کرده اند. برخی از این زباله ها، قطعا از زباله دانها بیرون ریخته شده اند، پس وجود این حجم زباله در اقیانوسها جای تعجبی ندارد.
میزان واقعی زباله، مخصوصا زباله های پلاستیکی که به طور سالانه،  از زباله دانی ها خارج و به اقیانوس وارد می شوند همین اواخر تخمین زده شد. طبق نتایج یک مطالعه ی علمی که در فوریه  2014و در مجله ی ساینس، چاپ شده، محققان تخمین زده اند که بین 4.8 تا 12.7 میلیون تن پلاستیک به صورت سالانه وارد اقیانوسها می شود، که واقعا آمار تکان دهنده ایست. محققان این مطالعه پیش بینی می کنند اگر مدیریت پسماند همچنان بدون بازرسی ادامه پیدا کند، این میزان در سال 2025، به 155 میلیون تن خواهد رسید. «کارا لاوندر لاو» که یکی از محققان و نویسندگان این تحقیق و استاد پژوهش انجمن آموزش دریایی است می گوید: "من می دانستم به رقم بزرگی خواهیم رسید". اما با این حال، هنوز این میزان تخمین زده شده نیز بسیار باعث تعجب او شدند. او در این باره می گوید: "اندازه و میزان زباله های پلاستکی که فقط در یکسال وارد آبهای اقیانوسها می شود واقعا شوک آور بود."
این تیم پژوهشی با نگاهی به گزارشهای بانک جهانی محاسبه کردند که چقدر پلاستیک به طور سالانه راه خود را به اقیانوسها باز می  کنند و متوجه شدند هر فرد ساکن در 192 کشور ساحلی به طور روزانه چقدر زباله تولید می کند و چقدر از آن زباله پلاستیک است.  سپس تراکم جمعیت و عملکرد مدیریت پسماند هر کشور را محاسبه کردند، مثلا حساب اینکه کدام کشور از محلهای انباشت زباله استفاده می کند یا در فضای آزاد زباله ها را رها می کنند، و از این طریق تخمین زدند چقدر ضایعات پلاستیک درون اقیانوسها جمع شده است. لاوندر لاو می گوید از همین چارچوب می توان برای برآورد میزان زباله های دیگر مانند شیشه و استیل نیز استفاده  کرد.


این مطالعه همچنین اعلام کرد که در 2010 مردمی که در پنجاه کیلومتری خطوط ساحلی در کشورهای ساحلی زندگی می کنند 275 میلیون تن ضایعات پلاستیک تولید می کنند که از آن میان بین 4.8 تا 12.7 میلیون تن زباله به سمت اقیانوس رهسپار می شود.
پلاستیک مهمترین دغدغه ی دانشمندان است زیرا از بین نمی رود. لاوندر لاو می گوید: "اصلا اطلاعی نداریم که که چقدر زمان می برد تا پلاستیک تجزیه شود و بخشی از خاک شود. اساسا تقریبا هیچوقت از بین نمی رود. وقتی پلاستیک وارد اقیانوس می شود، به قطعات کوچکی تقسیم می شود به نام ریز-پلاستیک. این ریز-پلاستیکها می توانند کوچکتر از ناخن انگشت باشند. و هیچ راهی برای پاکسازی و از بین بردن آنها وجود ندارد".
اگر وجود این قطعات شناور اصلا به نظرتان مشکل آفرین نمی آید، به این نکته خوب دقت کنید تا عمق فاجعه مشخص شود: پلاستیک ها حاوی مواد شیمیایی سمی و مواد افزودنی هستند. وقتی بر روی آبهای اقیانوسها شناورند، حالت چسبان دارند و دیگر آلوده کننده ها مانند DDT  را به خود جذب می کنند. در حالیکه دانشمندان هنوز دارند تلاش می کنند میزان جذب  این آلوده کننده ها را تعیین کنند، در هر حال، این ریز-پلاستیکهای حاوی مواد سمی، می شوند غذای ماهی ها و همین باعث انتقال این سموم به شبکه ی غذایی انسان می شود.  
لاو همچنین می گوید، بهبود سیستم مدیریت پسماند، یکی از مهمترین راههای جلوگیری از شکل گیری انباشتهای پلاستیکی است. این تحقیق همچنین آشکار کرد که بیست کشور اول که در زمینه ی پسماند، سوء مدیریتی داشته اند، در واقع 83 درصد کل جمعیت دنیا را تشکیل می دهند. از بین این بیست کشور با مدیریت غلط و پخش ضایعات در اقیانوسها، 16 تای آن کشورهایی با درآمد متوسط هستند. لاوندر لاو می گوید، این کشورهای در حال توسعه با جهش سریع اقتصادی مواجه اند اما در زمینه ی بهبود زیرساختهای مدیریت پسماند هیچ اقدام در خوری انجام نمی دهند.
از نظر لاو: "بهبود زیرساخت های مدیریت پسماند در کشورهای در حال توسعه واقعا اهمیت حیاتی دارد و نیازمند زمان و منابع عظیمی است. اما از آن مهمتر، باید هرچه زودتر جلوی هجوم بیشتر زباله را به اقیانوسها بگیریم. بیایید دیگر زباله ای نریزیم".
حالا نقش ما چیست؟ چه کمکی از دست ما بر می آید؟ پشنهاد لاوندر لاو این است که گروههای داوطلبی جمع شوند و به پاکسازی مناطق ساحلی اقیانوسی بپردازند و البته باید میزان پلاستیکی را که روزانه مصرف می کنیم به حداقل برسانیم. مردم می توانند از لیوانهای قهوه و بسته های خرید قابل بازیافت استفاده کنند و از روشهای بسته بندی هوشمندانه تری استفاده کنند. بسیاری از شهرهای آمریکا از جمله کالیفرنیا، استفاده از بسته های خرید پلاستیکی را ممنوع اعلام کرده است.
طبق این مطالعه و گزارش بانک جهانی، سیاره زمین نمی تواند به حد نهایی انباشت زباله برسد، یعنی وقتی به حد نهایی برسد، این روند قبل ازسال  2100 سیر نزولی در پیش خواهد گرفت. با این وجود لاو می گوید، اگر عملکرد مدیریت پسماند بهبود پیدا نکند، او حتی دلش نمی خواهد به نتایج اسف بار انباشت پلاستیک بر روی اقیانوسها در 15 سال آینده فکر کند".

منبع: نیوریپابلیک